Voor het nieuwe jaarthema vertrekken we vanuit het eerste Bijbelverhaal waarin God vanuit de chaos de hemel en de aarde schept. Vooraleer de dieren en mensen op de wereld worden gezet, creëert God licht, vaste grond en de hemelkoepel, zodat mens en dier in harmonie kunnen leven. Drie symbolen die we willen accentueren.

Alles wat leeft heeft licht nodig, licht geeft ook richting in het donker. Licht maakt de omgeving minder somber en beangstigend.
De vaste grond in het verhaal staat voor de zekerheden in het leven, datgene waarop we kunnen vertrouwen. De vaste grond onder onze voeten.
Met de hemelkoepel krijgen mens en dier lucht en een veilige ruimte die nodig is om zich te ontwikkelen, vrij te zijn en fouten te mogen maken.

Het verhaal stelt meteen een aantal vragen aan onszelf. Wat God voor de mens doet, kunnen wij dat ook voor elkaar doen? Hoe geven wij richting aan de ander? Hoe kunnen wij voor anderen de vaste grond zijn of die helpen vinden? Hoe kunnen we voor elkaar een veilige ruimte creëren? Want de ademruimte blijft vaag in het verhaal. We krijgen ook bomen, planten, gewassen en water, maar verder wordt er weinig vastgelegd. Hoe we deze wereld als mens verder invullen, hoe we samenleven en ons organiseren, daarover wordt hier in dit verhaal nog niet gesproken.

We willen dit jaar focussen op de ruimte die iedereen nodig heeft, leerlingen en personeelsleden, om zich te ontwikkelen, om mens te worden. Een ruimte die gecreëerd wordt, maar die evenzeer gerespecteerd moet worden. En dus willen we, misschien wel in de eerste plaats, focussen op respect. Respect is de basis voor een veilige ruimte die kansen biedt aan iedereen. Waar je respect opbrengt voor grenzen wordt een school een ruimte waar iedereen zichzelf kan zijn, waar echte ontmoetingen kunnen plaatsvinden. Een plek waar meningen mogen verschillen en waar conflicten niet worden opgeblazen of genegeerd, maar worden opgelost. Want door conflicten op te lossen geven we elkaar weer de ruimte om te groeien.